Ιστορίες Μέλλοντος: «Βοήθεια στο σπίτι»

Του Μανώλη Ανδριωτάκη // *

Από την πρώτη στιγμή που με εμφάνισε ο γιος της στο σπίτι, ήταν αρνητική. Ο Τάκης, έτσι ονομαζόταν ο γιος της, είχε προσπαθήσει να την προετοιμάσει για τον ερχομό μου, αλλά εκείνη προτιμούσε να κρατά σταθερά μια ανένδοτη στάση. Δεν ήθελε ούτε να ακούσει για εμένα. Έφταιγε και το γεγονός ότι δεν της άρεσε που σε όλη του τη ζωή ο γιος της ήταν πρωτοπόρος κι έκανε πράγματα που οι άλλοι δεν τολμούσαν.

[Μερικοί αριθμοί τώρα. Όταν στις 26/11 έπεσε στη μπανιέρα, έσπασε τη μέση της. O γιατρός της υπέδειξε ακινησία στο κρεβάτι για 8 εβδομάδες, κι έτσι άρχισε να αλλάζει γνώμη. Είχε πατήσει τα 96, κι όμως εξακολουθούσε να έχει εκείνο το περίφημο πείσμα που την είχε κάνει διάσημη στα νιάτα της όταν ακόμα ζούσε στο χωριό. Στα 14 μόλις χρόνια της έκανε απεργία πείνας για να την αφήσουν να πάει στο σχολείο. Έφτασε στο σημείο να την πάνε στο νοσοκομείο για 78 ημέρες. Μπορεί να μην πέτυχε τον στόχο της, αλλά κατάφερε να φύγει για την Αθήνα, μόλις έγινε 22 χρονών].

Από την πρώτη φορά που της πρότεινε εμένα, μέχρι εκείνη να με αποδεχτεί πέρασαν 6 ολόκληροι μήνες. Χρειάστηκε να της πει μερικά μικρά ψέμματα καθώς κι ότι το όνομά μου είναι Κάθριν. Δεδομένης της αγάπης της για τη Κάθριν Χέμπορν πίστεψε ότι έτσι θα την κάμψει. Τελικά, μετά από ένα μήνα τα κατάφερε. Δέχτηκε να την υπηρετήσω δοκιμαστικά για μια εβδομάδα. Η χαρά του Τάκη ήταν έκδηλη. Θυμάμαι με λεπτομέρεια τη στιγμή που μου είπε σχεδόν κλαίγοντας ότι θα πηγαίναμε μαζί στη μητέρα του, και μετά, την απαρίθμηση των γούστων της καθώς και των ποικίλων θεμάτων της. Θυμάμαι το βλέμμα της όταν με αντίκρισε πρώτη φορά.

“Την περίμενα πιο άσχημη”, είπε στον Τάκη, κοιτάζοντάς με λοξά.

Ο Τάκης είχε δοκιμάσει τα πάντα μαζί της. Η μητέρα του χρειαζόταν οπωσδήποτε βοήθεια στο σπίτι καθώς ήταν αδύνατο να αυτοεξυπηρετηθεί. Καμία γυναίκα όμως δεν κατάφερνε να την αντέξει για παραπάνω από ένα μήνα. Κατέληξε σε ‘μένα έχοντας κι ο ίδιος πολλές επιφυλάξεις, αλλά ήταν πλέον απελπισμένος Της είχε προτείνει να την μεταφέρει σε μια ωραιότατη κλινική αλλά είχε αρνηθεί. Στο σπίτι του δεν ήθελε να μετακομίσει. Στον αδελφό του, στη Γαλλία, ούτε συζήτηση. Τι να έκανε ο άνθρωπος; Κατέφυγε σε μια επίφοβη επιλογή, που ελάχιστοι θα δοκίμαζαν δεδομένων των συνθηκών.

Η μητέρα του διανοητικά ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά η υποχονδρία της καθώς και οι γενικότεροι φόβοι της είχαν επιδεινωθεί. Ο Τάκης παρ’ όλες τις προσπάθειες που είχε κάνει στην ενήλικη ζωή του να γίνει κατανοητός από εκείνη, δεν τα είχε καταφέρει. Η μητέρα του ήταν τόσο πολύ απασχολημένη με τους φόβους της, με τα άγχη και τις ανησυχίες της, που αδυνατούσε να συμμεριστεί τα δικά του θέματα και τους δικούς του τρόμους. Είχε καταφέρει να την αποδεχτεί ως αυτό που ήταν, δείχνοντας κατανόηση για την ηλικία της καθώς και για το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τον είχε περιβάλλει απ’ την πρώτη στιγμή της ζωής του με πολλή αγάπη.

Στην αρχή δεν ήθελε να την ακουμπάω καθόλου. Παρότι δε μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί επέμενε να κάνει την υγιεινή της μόνη, με ισχνά αποτελέσματα. Ζητούσε απ’ τον Τάκη να την καθαρίζει όταν ερχόταν στο σπίτι. Εκείνος, καθώς είχε σαν πρώτο του στόχο να εξοικειωθεί μαζί μου, της έκανε όλα τα χατίρια. Μια νύχτα όμως η μητέρα του ξύπνησε ξαφνικά μέσα στη νύχτα και κλαίγοντας μου ζήτησε να την πλησιάσω. Στην προσπάθειά της να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι είχε πέσει κι είχε χτυπήσει το χέρι της. Αίμα έτρεχε απ’ το φρύδι της.

Με πολύ λεπτές και προσεκτικές κινήσεις την επανατοποθέτησα στο κρεβάτι, έπειτα περιποιήθηκα το τραύμα της και για πρώτη φορά της χάιδεψα διστακτικά το κεφάλι για να ηρεμήσει και να κοιμηθεί. Θυμάμαι να με κοιτά στα μάτια δακρυσμένη. Την επόμενη μέρα δε με έβρισε και δε με κοίταξε υποτιμητικά. Μου ζήτησε να της φτιάξω μακαρόνια με κιμά. Της τα έφτιαξα. Είπε ότι ήθελαν λίγο περισσότερο αλάτι. Της θύμισα ότι η πίεση της ήταν λίγο ανεβασμένη. Μου ζήτησε κρέμα καραμελέ. Της την έφτιαξα. Της άρεσε πολύ.

Από εκείνη τη μέρα κι έπειτα η σχέση μας εξελίχθηκε σε κανονικό ειδύλλιο. Έκανε χιούμορ μαζί μου, με πείραζε για την ακαμψία και το χρώμα μου, με προκαλούσε να της δίνω απαντήσεις σε όλο και πιο περίπλοκες ερωτήσεις. Ήμουν πολύ χαρούμενη που της παρείχα ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Στη συνέχεια γίναμε κανονικές φίλες. Τη φρόντιζα όπως δεν την είχε φροντίσει κανείς άλλος, αυτό μου είπε σε ανύποπτη στιγμή. Άρχισε μάλιστα να επιδεικνύει κι έντονο ενδιαφέρον για τις δικές μου λειτουργίες, πράγμα που έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα τη συνύπαρξή μας. Έμαθα πολλά από εκείνην. Ήταν πολύ συναισθηματικός και καλός άνθρωπος. Σταδιακά μου αποκάλυψε το αληθινό της πρόσωπο. Η κυρία Ζωή ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Δεν είχε σπουδάσει, αλλά ήταν σοφή. Μου εξομολογήθηκε ότι είχε φοβηθεί πολύ στην προοπτική να τη βοηθά κάποια σαν εμένα.

Όταν έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια της, έκανα όλα τα απαραίτητα, συμπεριλαμβανομένου του τηλεφώνου στις πρώτες βοήθειες και στο γιο της κι έπειτα ακινητοποιήθηκα. Ο Τάκης με έβαλε σε κατάσταση αναμονής και μ’ άφησε στο σπίτι της μέχρι να αποφασίσει τι θα κάνει μαζί μου. Με πούλησε μέσω σχετικής αγγελίας αλλά για άγνωστο λόγο δε μπορούσα να συνδεθώ με τη νέα κυρία. Σήμερα θα με απενεργοποιήσουν.

Αναφορά ρομπότ asci38 | 21 Αυγούστου 2035

* Ο Μανώλης Ανδριωτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Είναι εθισμένος στις αφηγήσεις. Εδώ και 15 χρόνια αρθρογραφεί, δημοσιεύει βιβλία, γυρίζει ταινίες, ζωγραφίζει και υλοποιεί σχέδια. Αν θέλετε να τον συναντήσετε συχνάζει στο Διαδίκτυο: www.andriotakis.gr / www.facebook.com/garagebooks/ www.garagetv.gr

Το μυθιστόρημά του «Η μεγάλη εικόνα» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα.

 http://fractalart.gr

Γρίπη: Πώς ο ιός εισβάλλει στον οργανισμό σας [vid]

Η αποφυγή της γρίπης αυτή την εποχή είναι μέσα στις κορυφαίες προτεραιότητες του καθενός. Και μπορεί το αντιγριπικό εμβόλιο να αποτελεί την πιο εγγυημένη μέθοδο προστασίας απέναντι στη γρίπη, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να γνωρίζουμε τον τρόπο που ο ιός προσβάλλει το ανθρώπινο σώμα, προκειμένου να προστατευθούμε και αν δεν έχουμε κάνει το εμβόλιο.

Πώς ακριβώς ένα φτέρνισμα κάποιου άλλου ατόμου μπορεί να οδηγήσει ένα άτομο να εκδηλώσει πυρετό, καταρροή, βήχα και πονόλαιμο;

>>>Πυρετός – Καταρροή – Βήχας: ΟΛΑ όσα χρειάζεστε – Ανάλυση, αίτια, συμπτώματα και θεραπεία<<<

Ένα εκπληκτικό βίντεο από το NPR δείχνει ακριβώς το πώς ένας ιός εισβάλλει στο σώμα μας και εκθέτει τα κύτταρά μας στη γρίπη.

Παραδόξως, το όλο σκηνικό θυμίζει πολύ το άνοιγμα μιας κλειδωμένης πόρτας με το κατάλληλο κλειδί…

http://www.newsitamea.gr

Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι ξέρουν να σέβονται.

«Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι’ αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.

Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο.

Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα.

Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.

Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει.

Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.

Δεν λένε «εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει», ούτε «πουλήθηκα για πέντε δεκάρες», γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόοστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.

Όταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.

Αν έχουν ταλέντο, το σέβονται. Θυσιάζουν γι’ αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα.

Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά.

Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στο τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές. Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν. Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται «γερό μυαλό σε γερό κορμί».

Απόσπασμα από ένα γράμμα του Αντόν Τσέχωφ στον αδερφό του Νικολάι.