Σου γράφω, παιδί μου, για την παρέλαση....

Αγαπημένο μου παιδί,

Σου γράφω μετά την παρέλαση που σήμερα για πρώτη φορά παρακολούθησα στη Θεσσαλονίκη. 

Τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση που σαν παιδί είδα πολλές φορές από την τηλεόραση των 

γονιών μου και σαν μητέρα σου, δε σε πήρα ποτέ από το χέρι για να πάμε να τη δεις κι εσύ, μιας

και τηλεόραση στο σπίτι δεν ποτέ δεν είχαμε. Έπρεπε να μεγαλώσεις τόσο, ώστε να φύγεις απ' 

το σπίτι, για να έρθω εγώ σήμερα εδώ. Έπρεπε να μεγαλώσω τόσο κι εγώ, ώστε να αφήσω το 

σπίτι και τις έννοιες του για να ζήσω από κοντά αυτό που όταν ήσουν μικρό αρνήθηκα να σου 

δώσω. Δεν βρήκα το χρόνο, δεν το πίστεψα, δεν το θεώρησα τόσο σημαντικό για την ανατροφή 

σου; Δεν ξέρω. Σήμερα όμως ξέρω πως λάθεψα. Και σου γράφω για να με συγχωρέσεις. 

Το γράμμα αυτό είναι η συγνώμη που σου ζητώ...

Αυτή η παρέλαση που πολλοί τη θεωρούν φολκλόρ, άλλοι πεταμένα λεφτά ενόψει μάλιστα οικονομικής 

κρίσης, άλλοι γελοιότητα ή καρικατούρα και άλλοι καλλιέργεια φιλοπόλεμων διαθέσεων, είναι κάτι τόσο 

σοβαρό όσο η γενιά μας, τόσο ζωογόνο όσο τα πνευμόνια μας, τόσο αναγκαίο όσο η μνήμη μας.

Έβλεπα τους φαντάρους μας, τους μαυροσκούφηδες, τους πεζοναύτες. Αυτούς τους λεβέντες που 

σε μια κρίσιμη στιγμή θα αγωνιστούν για να σώσουν τη χώρα μας. Έβλεπα τα τανκς που έκαναν τη 

γη να τρέμει, να περνούν γυαλισμένα, και τους στρατιώτες πάνω απ' τα πολυβόλα τους να κοιτούν 

ίσια μπροστά. Εκεί που παραφυλάει ο εχθρός. Ο εχθρός που σε καιρό ειρήνης γίνεται τόσο 

αόρατος ώστε να σε εξαπατά πως δεν υπάρχει και όσο πιο αόρατος γίνεται τόσο περισσότερο υπάρχει. 

Σε σημείο να μπαίνει μέσα σου και να μην το παίρνεις είδηση. Να γίνεται ο εαυτός σου και να μάχεται 

ό,τι ακριβότερο φωλιάζει στην καρδιά σου. 

Είδα τους καταδρομείς να πηδούν με τα αλεξίπτωτα από τα ελικόπτερα και να πέφτουν στον Θερμαϊκό 

και κόντεψα να λιποθυμήσω, παιδί μου, από τη συγκίνηση. Θα γελάς ίσως, τώρα. Ίσως θα λες η μάνα 

μου χάζεψε, γερνάει και παραμιλάει. Κι όμως, βλέποντας όλα αυτά τα παλικάρια ο νους μου στο 

πρόσωπό τους ζωντάνευε εκείνα που κάποτε ξεκίνησαν με ρούχα καθαρά σαν και τούτων και βρέθηκαν  

λίγο μετά στο μέτωπο λεκιασμένοι, ξεσχισμένοι, παγωμένοι, πληγωμένοι, γεμάτοι ψείρες και πεινασμένοι 

να πολεμούν για σένα και για μένα. Για τούτα τα παιδιά που παρελαύνουν περήφανα και κάποιοι την 

ίδια στιγμή τα κοροϊδεύουνε γιατί οι ίδιοι είναι μαλθακοί, καλοπερασάκηδες, καριερίστες, ιδεολόγοι του τίποτα.

Πέρασαν τα αεροπλάνα και σκέφτηκα πως η μνήμη είναι πράγμα πολύ ακριβό. Τόσο ακριβό όσο το θάρρος 

απέναντι στον θάνατο. Όσο το να παίζεις τη ζωή σου κορώνα γράμματα για τη λευτεριά.

Κακό πράγμα ο πόλεμος, παιδί μου. Κακό, μα αληθές. Κακό πράγμα ο εχθρός. Ποιος τον θέλει; Κι όμως, 

τον θέλει, δεν τον θέλει, υπάρχει. Έξω μας; Μέσα μας; Υπάρχει πάντα ο εχθρός κι όποιος δεν τον 

αντιλαμβάνεται, όποιος δεν τον αναγνωρίζει, είναι κιόλας δέσμιος και υποτελής του.

Είδα τους πεζοναύτες και τους βατραχανθρώπους. Θυμήθηκα αυτούς που ανατίναξαν εχθρικά 

υποβρύχια, που μετέφεραν νάρκες και χειροβομβίδες ακροβατώντας πάνω από τον Άδη.

Κακό πράγμα ο πόλεμος, παιδί μου. Πόσοι δε χάθηκαν, πόσων ο νους δε σάλεψε, πόσοι δεν έμειναν 

άταφοι, πόσοι απ' αυτούς που γύρισαν δε γνώρισαν μια νύχτα δίχως εφιάλτες; Κι όμως, χάρη σ' αυτούς 

εγώ τώρα κάθομαι και σου γράφω. Χάρη σ' αυτούς μετανιώνω και σου ζητώ συγνώμη που δε σε έφερα 

ποτέ στην παρέλαση. Δε σου μίλησα ποτέ για τον εχθρό και την εγρήγορση που οφείλουμε να έχουμε 

για να τον αναγνωρίσουμε, να τον πολεμήσουμε και να τον νικήσουμε. Αν σήμερα ανασαίνω κι ανασαίνεις, 

σ' αυτούς χρωστούμε την ανάσα μας. Αν κάποιοι μπορούν σήμερα να λοιδορούν τούτα τα παλικάρια 

που τώρα περνούν σ' εκείνους το χρωστούνε. Γιατί να ξοδεύονται τόσα χρήματα, λένε, για τις 

επιδείξεις των στρατιωτικών αεροπλάνων και των τανκς; Η ερώτηση θυμίζει την ερώτηση του Ιούδα 

όταν η πόρνη ξοδεύοντας πολλά αργύρια αγόρασε μύρο να αλείψει τα πόδια του Χριστού. Γιατί να τα 

ξοδέψει στο μύρο, ρώτησε ο Ιούδας, ενώ θα μπορούσαμε να τα δώσουμε στους φτωχούς; Μοιάζει 

τόσο λογικό το ερώτημα, μα υπάρχουν πράγματα πολυτιμότερα από τη λογική. Ας μην ξεχνούμε πως 

αυτά τα λόγια τα είπε αυτός που έκλεβε από το ταμείο των μαθητών. Αυτός που πούλησε τον Διδάσκαλο 

για τριάντα αργύρια. Τους φτωχούς, είπε ο Χριστός, θα τους έχετε πάντοτε, εμένα όμως όχι. 

Η κατ' αναλογίαν απάντηση σήμερα θα ήτανε: τους φτωχούς θα τους έχετε πάντοτε, μα αν λησμονήσετε 

το παρελθόν σας, θα χαθείτε ολότελα κι εσείς κι οι φτωχοί σας. Γιατί η μνήμη δεν είναι μόνο λόγια γραμμένα 

σε βιβλία ή εκφωνούμενα από εξέδρες. Στη μνήμη συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Και η στρατιωτική 

παρέλαση είναι μια βουτιά στη μνήμη σαν αυτή των καταδρομέων στο νερό. Βλέπεις, ακούς, μυρίζεις. 

Και το παρελθόν ζωντανεύει μέσα από το σαρκωμένο παρόν του.

Πολλές φορές, παιδί μου, σήμερα στην παρέλαση βούρκωσα. Ναι, ίσως και να γίνομαι μια γριά ευσυγκίνητη 

που κλαίει με το παραμικρό. Είναι όμως παραμικρό πράγμα να τάζεις τον εαυτό σου υπερασπιστή της 

πατρίδας σου, όπως κάνουν όλα αυτά τα νεαρά παιδιά; Είναι παραμικρό να συμπεριφέρεσαι σαν άρχοντας 

κι ενώ πεινάς, να λες ΟΧΙ ακόμα και σ' αυτήν την σκλαβιά της πείνας; Ακόμα και σε μια τέτοια δύσκολη 

στιγμή να κάνεις μια τέτοια παρέλαση για να υπενθυμίσεις αυτό που οι περισσότεροι σου ζητούν να 

λησμονήσεις για να σε κάνουν υποχείριό τους;

Ο εχθρός, παιδί μου, αλλάζει πρόσωπο. Μα ο λύκος, μένει πάντα λύκος, κι ας φορεί προβιά. 

Ας προσπαθούν οι ανόητοι να προπαγανδίζουν πως εχθρός δεν υπάρχει. Πως δεν υπάρχει καλό και κακό. 

Αυτά μόνο το κακό ισχυροποιούν και τον εχθρό ενδυναμώνουν. Και πνευματικοί εχθροί υπάρχουν και 

υπαρξιακοί και του μυαλού μας και της ψυχής μας και της πατρίδας μας.

Σήμερα, που ζούμε μια υποδούλωση των αξιών μας στον μηδενισμό, μια υποδούλωση της χώρας μας στα 

κέρδη των αγορών και των διεθνή συμφερόντων, μια υποδούλωση των σχέσεων στον ατομισμό, της 

πάλης στην απραγία, της γνώσης στην πληροφορία, της εντοπιότητας στην παγκοσμιοποίηση, της 

ιδιοπροσωπίας στο απρόσωπο, του εμείς στο εγώ, λοιπόν, ΝΑΙ, μια τέτοια στρατιωτική παρέλαση 

μπορεί να αφυπνίσει και τουλάχιστον να αναρωτηθείς αν πήρες τη ζωή σου λάθος για ν' αλλάξεις ζωή. 

Συγχώρεσέ με, παιδί μου, που άργησα τόσο, και διόρθωσε εσύ το λάθος μου, αν μπορείς... 

χρόνια πολλά και ελεύθερα!

Πλήρης αγάπης και λαθών

η μητέρα σου

http://animusanimus.blogspot.gr

Το μυστικό...

Το μυστικό είναι να ακούτε.

Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν.

Και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ψιθυρίζουν για βοήθεια,

χωρίς ποτέ να ακουστεί...

ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

"Το θεμέλιο για το σεβασμό στον άνθρωπο"

'Αμα δεις τα παιδιά...

'Αμα δεις τα παιδιά

μην πεις απλά ένα Γεια...!

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

ΕΙΝΑΙ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ

ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΙΕΡΟ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙ!!!

... ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ...

ΧΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΑΠΛΟΧΕΡΑ 

ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ!!

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ 

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΤΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ 

ΟΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ..!!!


ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ "ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ" 

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΥ

Ο ΓΕΡΟΣ

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΕΝΑ ΓΕΡΟ

ΕΔΑΚΡΥΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΕΞΕΡΩ

ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΡΑΦΩ ΠΡΩΤΟΥ ΓΕΡΑΣΕΙ

ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΤΗΝ ΕΞΕΧΑΣΕΙ

ΑΜΑ ΓΕΡΑΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕ ΤΟΝ ΕΣΥΜΠΑΘΟΥΝΕ

ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΝΕ

ΓΙ ΑΥΤΟ, ΚΡΑΤΑ ΚΑΗΜΕΝΕ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠ΄ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ

ΚΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ

ΑΜΑ ΓΕΡΑΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΕΙΤΑΙ

ΚΑΛΥΤΕΡΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΥΡΑΝΝΕΙΤΑΙ

ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΟΝ ΒΑΖΟΥΝΕ ΤΟ ΦΟΥΚΑΡΑ ΤΟ ΓΕΡΟ

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

ΑΜΑ ΓΕΡΑΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΄ΧΕΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ

ΠΕΘΑΙΝΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ Ο ΓΕΡΟΣ ΜΟΝΟΣ

ΤΟΤΕ ΖΗΤΗΣΕ ΑΠ΄ Τ΄ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΕΙ ΕΚΕΙ Ο ΚΑΗΜΕΝΟΣ

ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΓΙΟΣ

ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΔΩ ΜΕ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΝΑ ΖΟΥΜΕ

Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΝΑ ΄ΧΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΟΥ

ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΓΩΝΙΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

ΜΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΝΕΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΤΕΡΑ

ΣΠΙΤΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΧΟΥΜΕ Η ΚΟΡΗ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙ

ΜΑ ΟΣΑ ΜΕΤΡΑ ΜΕΙΝΑΝΕ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΣΑΛΟΝΙ

Ο ΓΕΡΟΣ ΕΛΑΧΤΑΡΙΣΕ ΝΑ ΄ΝΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

ΓΙΑ ΝΑ ΄ΧΕΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΟΥ

ΑΥΤΗ Η ΣΚΕΨΗ Η ΓΛΥΚΙΑ ΤΟ ΓΕΡΟ ΑΠΟΚΟΙΜΙΖΕΙ

ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ Η ΕΡΗΜΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ

Ο ΓΕΡΟΣ ΕΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΘΛΙΜΜΕΝΟ

ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΟΝ ΒΡΗΚΑΝ ΠΕΘΑΜΕΝΟ

ΑΜΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΠ΄ΤΟΥΣ ΔΥΟ Ο ΑΛΛΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΥΡΕΛΙ

Ο ΕΝΑΣ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕ ΤΟΝ ΘΕΛΕΙ...

ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΑΝΑΛΥΣΕ ΚΑΙ ΜΗ ΤΗΝ ΕΞΕΧΑΣΕΙΣ

ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΟΥ ΓΕΡΑΣΕΙΣ

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΥ

ΣΤΟΥ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΠΑΝΩ Σ΄ΕΝΑ ΠΑΓΚΑΚΙ

ΚΑΘΕΤΑΙ ΟΛΟΜΟΝΑΧΟ ΕΝΑ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΙ

ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΟΣΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΦΡΟΝΙΑ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΖΟΥΣΑΝΕ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ Η ΦΑΜΙΛΙΑ ΤΟΥ

Η ΟΜΟΡΦΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΡΦΩΣΑΝΕ ΑΠ΄ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥΣ

ΚΑΜΑΡΩΝΑΝ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ

ΚΟΥΡΑΓΙΑ ΒΡΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ

ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΤΟ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΟΥΝ.

ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΣΠΟΥΔΑΣΑΝΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΕΚΑΝΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΝΕ ΕΚΕΙ.......

ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ

Χόρχε Μπουκάι: Σήμερα θα είμαι εγώ ο αρχηγός των συναισθημάτων μου

Ακολουθεί ένα πολύ όμορφο απόσπασμα από τον αγαπημένο Χόρχε Μπουκάι

Αν νιώσω θλίψη θα τραγουδήσω…

Αν νιώσω λύπη θα γελάσω…

Αν νιώσω άρρωστος θα διπλασιάσω την προσπάθεια μου…

Αν νιώσω φόβο θα προχωρήσω δυναμικά μπροστά…

Αν νιώσω υποδεέστερος θα φορέσω καινούργια ρούχα…

Αν νιώσω αβεβαιότητα θα υψώσω τη φωνή μου…

Αν νιώσω φτωχός θα σκεφτώ την ευημερία που έρχεται…

Αν νιώσω ελλιπής θα θυμηθώ παλιές μου επιτυχίες…

Αν νιώσω ασήμαντος θα θυμηθώ τους στόχους μου…

Όταν θα χαίρομαι με τις μέρες της επιτυχίας μου… θα θυμάμαι και τις μέρες ντροπής μου.

Όταν θα νιώθω γεμάτος δύναμη… θα προσπαθώ να σταματήσω τον άνεμο..

Όταν θα έχω πολλά πλούτη… θα θυμάμαι τα στόματα που πεινούν..

Όταν θα νιώθω μεγάλη υπερηφάνεια… θυμάμαι τις στιγμές αδυναμίας μου..

Όταν θα αισθάνομαι ότι τα χαρίσματά μου δεν βρίσκουν ταίρι… θα κοιτάζω τα άστρα!

mikreskathimerinesstories.wordpress.com

Κλάψε, Καρδιά, αλλά ποτέ μη σπάσεις…

“Κάθε ημέρα ξυπνάμε ελαφρώς αλλαγμένοι κι ο άνθρωπος που ήμασταν χτες, έχει πεθάνει”,έγραψε ο John Updike, “τότε γιατί φοβόμαστε τον θάνατο, αφού έρχεται πάντα;” 

Ενώ μισό αιώνα νωρίτερα ο Montaigne είχε θέσει το ίδιο ερώτημα λίγο διαφορετικά:

“Το να θρηνούμε ότι δε θα ζούμε σε εκατό χρόνια από τώρα, είναι το ίδιο τρελό με το να λυπόμαστε, γιατί δεν ήμασταν ζωντανοί εκατό χρόνια πριν.” 

Αν το ερώτημα και η ιδέα του θανάτου παραμένουν άλυτα στο μυαλό των ενηλίκων, τότε πώς και πόσο, πραγματικά, μπορούν τα παιδιά να καθησυχάσουν μέσα από την κατανόηση και την παρηγόρια;

Το βιβλίο, που προστίθεται με αξιώσεις στη σειρά βιβλίων που σκοπό έχουν να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν την έννοια του θανάτου, φέρει τον υπέροχο τίτλο:  Cry, Heart, But Never Break (public library), και ανήκει στον αγαπημένο Δανό συγγραφέα παιδικών βιβλίων Glenn Ringtved, με την εικονογράφηση της Charlotte Pardi.

Ο Ringtved έχει εμπνευστεί από την δική του προσωπική ιστορία – όταν η μητέρα του πέθαινε, πάσχιζε να εξηγήσει στα παιδιά του τί συνέβαινε και τότε η ίδια η μητέρα του βοήθησε με μια συμβουλή της: “Κλάψε, Καρδιά, αλλά ποτέ μην σπάσεις.” Ήταν ο τρόπος της να βεβαιώσει τα παιδιά ότι είναι καλύτερο να επιτρέπουμε, παρά να περιορίζουμε την βαθιά θλίψη της απώλειας, που μετά θα τυλιχτεί μέσα στην ολότητα της ζωής, η οποία θα συνεχίσει να ξετυλίγεται.

Η ιστορία ξεκινάει έξω από ένα “μικρό και αναπαυτικό σπίτι”, όπου κατοικούν τέσσερα παιδιά και η γιαγιά τους. Ο Χάρος έχει αφήσει το δρεπάνι του έξω από την πόρτα, επειδή δεν ήθελε να τρομάξει τα παιδιά, μια κίνηση απρόσμενης τρυφερότητας.

Μέσα στο σπίτι, κάθεται μαζί με τα παιδιά στο τραπέζι της κουζίνας, όπου μόνο το μικρότερο από όλα, η Leah, τολμάει να τον κοιτάξει στα μάτια.

(Το σπουδαίο με την εικονογράφηση της Pardi είναι ότι ακόμα και ο Χάρος δείχνει λυπημένος, σχεδόν απελπισμένος.)

Ενώ τα παιδιά ακούν τη γιαγιά τους να αναπνέει βαριά και με δυσκολία από τον επάνω όροφο, καταλαβαίνουν ότι ο Χάρος έχει έρθει γι΄αυτήν κι ότι δεν έχει πολύ χρόνο, προσπαθούν να τον καθυστερήσουν. Πιστεύοντας ότι ο Χάρος δουλεύει μόνο τη νύχτα, συνεχίζουν να του γεμίζουν διαρκώς το ποτήρι του με καφέ, μέχρι να έρθει το ξημέρωμα και υποχρεωθεί να φύγει.

Αλλά έρχεται η στιγμή που ο Χάρος φέρνει το κοκαλιάρικο του χέρι επάνω από το ποτήρι, δείχνοντας ότι ήρθε η ώρα. Τότε η Leah παίρνει το χέρι του στο δικό της και τον παρακαλάει να μην πάρει τη γιαγιά της.

Γιατί πρέπει να φύγει η γιαγιά;

“Λένε μερικοί ότι η καρδιά του Χάρου είναι νεκρή και μαύρη, σαν ένα κομμάτι κάρβουνο, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάτω από τον μανδύα του, η καρδιά του είναι τόσο κόκκινη όσο το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα και πάλλεται με την μεγαλύτερη αγάπη για την ζωή.”

Ο Χάρος που έχει κατακλύστεί από τη συμπάθειά του για τα παιδιά, αποφασίζει να τους πει μια ιστορία, για να μπορέσει να τους εξηγήσει γιατί ο θάνατος είναι κάτι φυσιολογικό και απαραίτητο.

-Σε μια κοιλάδα ζούσαν δύο αδελφοί, ο Sorrow και ο Grief, οι οποίοι περνούσαν τις ημέρες τους “αργά και βαριά” γιατί ποτέ δεν κοιτούσαν ψηλά, ποτέ δεν έβλεπαν πέρα από τις σκιές στις κορυφές των λόφων.”

Πέρα από αυτές τις σκιές, έμενα δύο αδελφές που τις έλεγαν Joy και Delight.

“Ήταν έξυπνες και λαμπερές και οι ημέρες τους ήταν γεμάτες ευτυχία. Υπήρχε μόνο μια σκιά, η αίσθηση ότι κάτι τους έλλειπε. Δεν γνώριζαν τί ήταν, αλλά ένιωθαν ότι δεν μπορούσαν να απολαύσουν ολοκληρωτικά την ευτυχία τους.”

Όσο ο Χάρος συνεχίζει αφηγείται, η Leah κουνάει το κεφάλι της, δείχνοντας να μαντεύει τί πρόκειται να γίνει στην ιστορία: τα αγόρια και τα κορίτσια συναντιούνται και ερωτεύονται. Δύο τέλεια ισορροπημένα ζευγάρια, Στενάχωρος (Sorrow) και Χαρά (Joy), Θλιμμένος (Grief) και Απόλαυση (Delight).

Λέει ο Χάρος: “Είναι το ίδιο με τη ζωή και το θάνατο…Τί θα άξιζε η ζωή εάν δεν υπήρχε ο θάνατος; Ποιος θα απολάμβανε τον ήλιο, εάν δεν έβρεχε ποτέ; Θα λαχταρούσες για την ημέρα, εάν δεν υπήρχε η νύχτα;”

Όταν τελικά ο Χάρος ξεκινάει να ανέβει τις σκάλες, το μικρότερο αγόρι σηκώνεται, για να τον εμποδίσει, αλλά ο μεγαλύτερος αδελφός του βάζει με θλίψη το χέρι του στον ώμο και τον αποθαρρύνει ήρεμα.

“Λίγα λεπτά αργότερα τα παιδιά άκουσαν το παράθυρο του επάνω ορόφου να ανοίγει. Και μετά, με μια φωνή κάπου ανάμεσα σε θρήνο και ψίθυρο, τον Χάρο να λέει: “Πέτα ψυχή. Πέτα, πέτα μακριά.”

Τρέχουν επάνω. Η γιαγιά έχει πεθάνει. Μια στιγμή μεγάλης στεναχώριας που εξελίχθηκε σε μια στιγμή θερμής γαλήνης.

-Οι κουρτίνες κουνιούνταν από το δροσερό πρωινό αεράκι. Κοιτώντας τα παιδιά, είπε ο Χάρος σιγανά: “Κλάψε, Καρδιά, αλλά ποτέ μην σπάσεις. Άσε τα δάκρυα της θλίψης και της στεναχώριας σου να βοηθήσουν να ξεκινήσει μια νέα ζωή.”

Μετά έφυγε.

“Ακόμη και αργότερα, όταν τα παιδιά άνοιγαν το παράθυρο, σκέφτονταν τη γιαγιά τους. Κι όταν το πρωινό αεράκι χάιδευε τα πρόσωπά τους, μπορούσαν να νιώσουν το άγγιγμά της.”

Μετάφραση – Προσαρμογή: Γεωργία Γεωργιάδου

Πηγή: Brainpickings

Γρίπη ή κοινό κρυολόγημα; Προσοχή στις διαφορές

Γρίπη ή κοινό κρυολόγημα; Καταρροή, βήχας, πυρετός, μυϊκοί πόνοι, πονοκέφαλος. Όλα δείχνουν ότι την έχετε «αρπάξει». Πότε, όμως, έχετε να κάνετε με ένα απλό κρυολόγημα που στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται εύκολα και πότε με γρίπη που μπορεί να σας ρίξει στο κρεβάτι;

Η βασική διαφορά του απλού, κοινού κρυολογήματος από τις άλλες ιογενείς λοιμώξεις είναι η απουσία υψηλού πυρετού: η σωματική θερμοκρασία των ασθενών συνήθως είναι χαμηλότερη από 38 βαθμούς Κελσίου. Έπειτα από 3 έως 4 μέρες ή μια εβδομάδα το πολύ, τα συμπτώματά σας θα αρχίσουν να υποχωρούν.

Ο πίνακας που ακολουθεί περιγράφει τα συμπτώματα που διαχωρίζουν τις δύο περιπτώσεις:

Τι πρέπει να κάνετε για να νιώσετε καλύτερα

Δεν υπάρχει σήμερα αιτιολογική θεραπεία για το κρυολόγημα ή τη γρίπη. Τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση στις δύο αυτές περιπτώσεις, καθώς -όπως όλη η ιατρική κοινότητα επισημαίνει- χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τη θεραπεία λοιμώξεων που προκαλούνται από μικρόβια και όχι από ιούς.

Ο κόσμος πολλές φορές νομίζει ότι, επειδή αρρωσταίνει συχνά, φταίει το ότι δεν πήρε αντιβιοτικά, και αυτό είναι λάθος. Κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει 3-4 ιώσεις κάθε χρόνο, αλλά η συμπτωματολογία είναι περίπου η ίδια. Τους χειμερινούς μήνες ειδικά, οι ιώσεις μπορεί να είναι τόσο κοντά η μία στην άλλη που ο πάσχων θεωρεί ότι αποτελούν μια και μόνη προσβολή.

Πώς θα αντιμετωπίσετε τα συμπτώματα

-Εάν έχετε πυρετό θα πρέπει να μείνετε στο σπίτι σας και να ξεκουραστείτε

-Πίνετε άφθονα υγρά όπως νερό, χυμούς φρούτων και ελαφριές σούπες. Τα υγρά βοηθούν στη ρευστοποίηση των φλεγμάτων και των εκκρίσεων. Επίσης είναι πολύτιμα όταν υπάρχει πυρετός, διότι σε τέτοια περίπτωση υπάρχουν αυξημένες απώλειες υγρών με κίνδυνο αφυδάτωσης

-Αποφύγετε να πιείτε αλκοόλ

-Εάν έχετε πόνο στο λαιμό (φάρυγγα), μπορείτε να κάνετε γαργάρα με ζεστό αλατόνερο, το οποίο μπορεί να απαλύνει τον πόνο. Επίσης ειδικά σπρέι ή χάπια που διαλύονται στο στόμα μπορούν να βοηθήσουν

-Χρησιμοποιήστε σταγόνες φυσιολογικού ορρού για τη μύτη, για να ρευστοποιηθούν οι εκκρίσεις και για να ενυδατώνεται το ευαίσθητο δέρμα της μύτης

Ποιες κατηγορίες φαρμάκων ενδείκνυνται για αυτές τις περιπτώσεις

-Αναλγητικά: Είναι τα παυσίπονα μερικά από τα οποία έχουν και αντιπυρετικές ιδιότητες.

-Αντιβηχικά: Επιδρούν στον εγκέφαλο και καταστέλλουν το βήχα. Εάν ο βήχας είναι παραγωγικός δεν είναι σωστό να παίρνετε αντιβηχικά.

-Αποχρεμπτικά: Τα φάρμακα αυτά βοηθούν στη ρευστοποίηση των φλεγμάτων και των εκκρίσεων του αναπνευστικού συστήματος με αποτέλεσμα να αποβάλλονται ευκολότερα με το βήχα.

-Αποσυμφορητικά: Οι ουσίες αυτές μειώνουν τη συμφόρηση που μπορεί να υπάρχει στις διάφορες διόδους και ιδιαίτερα σ’ αυτές της μύτης.

-Υπάρχουν επίσης και ορισμένα φάρμακα τα οποία μπορεί να κρίνει ο γιατρός σας ότι τα χρειάζεστε και να σας γράψει συνταγή για αυτά.

Σε ποιες περιπτώσεις επιβάλλεται να καλέσετε το γιατρό σας:

-Εάν έχετε κρυολόγημα που διαρκεί περισσότερο από 10 μέρες

-Εάν έχετε πόνο στο αυτί ή εάν τρέχει υγρό από το αυτί

-Σε περίπτωση που έχετε σοβαρό πόνο στο πρόσωπο ή στο μέτωπό σας

-Σε περίπτωση που έχετε ψηλό πυρετό (ψηλότερο από 39 βαθμούς Κελσίου)

-Δυσκολία στην αναπνοή

-Σε περίπτωση κατά την οποία υπάρχει μια βραχνάδα, μια φαρυγγίτιδα ή βήχας που δεν φεύγουν

-Εάν έχετε δύσπνοια με συριγμό

Τι ισχύει με τον αντιγριπικό εμβολιασμό

Ο αντιγριπικός εμβολιασμός συστήνεται, όπως κάθε χρόνο, από τον Οκτώβριο έως και Νοέμβριο, ώστε να μεσολαβεί ικανός χρόνος μέχρι την έναρξη της αύξησης της δραστηριότητας της γρίπης, που συνήθως στη χώρα μας παρατηρείται γύρω στον Ιανουάριο και να δίνεται η ευκαιρία στον οργανισμό να παραχθεί ικανή ποσότητα αντισωμάτων για την αποτελεσματικότερη προστασία.

Σε περίπτωση που το αντιγριπικό εμβόλιο δε γίνει κατά την περίοδο αυτή, μπορεί να γίνει καθ΄ όλο το διάστημα που υπάρχουν κρούσματα γρίπης στην κοινότητα, όμως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι απαιτούνται τουλάχιστον δύο εβδομάδες από τη στιγμή του εμβολιασμού για την παραγωγή αντισωμάτων και αποτελεσματικότερη προστασία κατά της γρίπης.

Το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. τονίζει τη μεγάλη σημασία του αντιγριπικού εμβολιασμού με προτεραιότητα τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού (άτομα με χρόνια νοσήματα αναπνευστικού, καρδιαγγειακού, νεφρών και ήπατος, άτομα σε ανοσοκαταστολή, άτομα με νευρολογικά νοσήματα, μεταμοσχευμένοι, έγκυες γυναίκες) και το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και γενικά το προσωπικό των νοσοκομείων που έρχεται σε επαφή με τους ασθενείς.

Ο εμβολιασμός του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού προστατεύει τους ίδιους, τις οικογένειές τους αλλά προπάντων τους ευάλωτους πολλές φορές ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες ανεμβολίαστοι γιατροί και νοσηλευτές βρίσκονται σε περίπου 3,4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αρρωστήσουν από γρίπη σε σύγκριση με τους υπόλοιπους υγιείς ενήλικες λόγω της επαγγελματικής τους έκθεσης.

Άλλα μέτρα προστασίας

Εκτός του εμβολιασμού, η εφαρμογή προληπτικών μέτρων, όπως η τήρηση των κανόνων υγιεινής, συχνό και σωστό πλύσιμο των χεριών, κάλυψη του στόματος και της μύτης σε περίπτωση βήχα ή φτερνίσματος με χαρτομάντιλο ή με τον αγκώνα μας, καθώς και η αποφυγή συγχρωτισμού συμβάλλουν στην πρόληψη της μετάδοσης του ιού της γρίπης.

Το κοινό κρυολόγημα

Ο μέσος ενήλικας αναπτύσσει δύο έως τέσσερις φορές τον χρόνο κοινό κρυολόγημα – μια ιογενή φλεγμονή του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Κάθε φορά, η ασθένεια διαρκεί μία εβδομάδα περίπου, αν και μερικές φορές φθάνει τις δύο εβδομάδες, γεγονός που σημαίνει ότι κάθε ένας από εμάς θα περάσει συνολικά δύο ή τρία χρόνια της ζωής του κρυολογημένος.

Το κοινό κρυολόγημα προκαλείται από 200 διαφορετικούς ιούς, οι οποίοι μεταλλάσσονται ελαφρώς κάθε χρόνο. Η πληθώρα και η ικανότητα μεταλλάξεώς τους είναι οι κύριοι λόγοι για τους οποίους δεν μπορεί να επινοηθεί κάποιο εμβόλιο ή ριζική θεραπεία. Οι ιοί αυτοί μεταδίδονται με τα μολυσμένα, μικροσκοπικά σταγονίδια υγρού που παράγονται όταν βήχουμε ή φταρνιζόμαστε. Τα σταγονίδια αυτά μπορεί να εισπνευσθούν απ’ οποιονδήποτε βρίσκεται σε «ακτίνα βολής» ή να μολύνουν τα χέρια ή τα προσωπικά αντικείμενα του πάσχοντος – και από εκεί να «περάσουν» σε άλλα άτομα μέσω των χεριών.

Από τη στιγμή που θα μολυνθείτε με έναν από τους ιούς του κρυολογήματος έως την στιγμή που θα αναπτύξετε τα πρώτα συμπτώματα, θα μεσολαβήσουν 48 ώρες περίπου – τόσος είναι ο χρόνος επωάσεως των υπαίτιων ιών. Τα πρώτα συμπτώματα που θα αναπτύξετε πιθανώς θα είναι συνάχι και φτάρνισμα. Στην αρχή είναι επίσης πιθανό να πονάει ο λαιμός σας, ενώ στη συνέχεια θα βήχετε, δίχως όμως να έχετε φλέγματα (μη παραγωγικός βήχας).

Αν είστε κρυολογημένοι, πιθανώς θα αισθάνεστε ότι μπορείτε να συνεχίσετε τις καθημερινές ασχολίες σας και ότι δεν χρειάζεται να παραμείνετε στο κρεβάτι.

Η κύρια διαφορά του απλού, κοινού κρυολογήματος από τις άλλες ιογενείς λοιμώξεις είναι η απουσία υψηλού πυρετού: η σωματική θερμοκρασία των ασθενών συνήθως είναι χαμηλότερη από 38 βαθμούς Κελσίου. Έπειτα από 3 έως 4 μέρες, ή μια εβδομάδα το πολύ, τα συμπτώματά σας θα αρχίσουν να υποχωρούν.

Μολονότι οι ιοί του κοινού κρυολογήματος υπάρχουν όλο τον χρόνο, είναι πιθανότερο να εκτεθείτε σε αυτούς τον χειμώνα, επειδή περνάτε περισσότερες ώρες σε κλειστούς χώρους και έρχεστε σε στενή επαφή με περισσότερους ανθρώπους.

Η συχνότητα των κρυολογημάτων φαίνεται να αυξάνεται, παρ’ όλο που δεν έχει αυξηθεί ο αριθμός των υπαίτιων ιών τις τελευταίες δεκαετίες. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Ρόναλντ Έκκλς, από το Κέντρο Κοινού Κρυολογήματος του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, «η αυξημένη συχνότητα μπορεί να αποδοθεί σε δύο παράγοντες: στην αύξηση του αστικού κυρίως πληθυσμού που έχει ως συνέπεια να μεταδίδονται ευκολότερα οι υπαίτιοι ιοί, και στο στρες το οποίο εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι σήμερα πιο συχνό απ’ όσο μια 30ετία».

Στην αύξηση των κρουσμάτων μπορεί ακόμη να συμβάλλει το γεγονός πως τα παιδιά πηγαίνουν σε ολοένα και πιο μικρή ηλικία στο σχολείο. «Η χρήση των βρεφονηπιακών σταθμών είναι πλέον διαδεδομένη», λέει ο καθηγητής Έκκλς. «Όταν, όμως, πηγαίνει σε ένα σταθμό ένα μικρό παιδί με ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα, είναι ευάλωτο στις διάφορες λοιμώξεις. Και όταν κάποια στιγμή μολυνθεί αυτό, μπορεί να μεταδώσει τη λοίμωξη στα λοιπά μέλη της οικογένειάς του».

Η γρίπη

Κάθε χρόνο, 3.000 έως 4.000 άτομα μόνο στη Μεγάλη Βρετανία πεθαίνουν από επιπλοκές της γρίπης – ένας αριθμός ο οποίος αυξάνεται κατακόρυφα σε περίπτωση επιδημίας για να φθάσει ή να ξεπεράσει τις 20.000. Οι βρετανοί ειδικοί εκτιμούν ότι τις έξι έως οκτώ εβδομάδες που διαρκεί κάθε χρόνο η «εποχή της γρίπης», βλέπουν 100 έως 200 πάσχοντες ανά 100.000 πληθυσμού την εβδομάδα. Σε περίπτωση επιδημίας, ο αριθμός των πασχόντων φθάνει τους 400 την εβδομάδα.

Υπάρχουν δύο κύριοι ιοί που προκαλούν γρίπη: ο ιός της γρίπης Α και ο Β. Ο ιός της γρίπης Α προκαλεί πιο σοβαρή μορφή της νόσου, και αποτελεί την πιο συνήθη αιτία των επιδημιών, ενώ ο Β προκαλεί ηπιότερη μορφή της νόσου και εξάρσεις, οι οποίες συνήθως περιορίζονται σε μια γεωγραφική περιοχή. Με το πέρασμα των χρόνων, οι ιοί μεταλλάσσονται ελαφρώς, και αυτό είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους παρασκευάζεται κάθε χρόνο διαφορετικό εμβόλιο γρίπης. Ωστόσο, ο ιός Α μπορεί κάποια στιγμή να υποστεί σημαντική μετάλλαξη, οδηγώντας σε έναν νέο ιό στον οποίο δεν έχουμε ανοσία. Σε τέτοια περίπτωση, το επακόλουθο μπορεί να είναι μια μεγάλη επιδημία γρίπης ή ακόμα και μια πανδημία (παγκόσμια επιδημία).

Η γρίπη είναι μια λοίμωξη της μύτης, του λάρυγγα, των βρόγχων και των πνευμόνων. Και αυτή μεταδίδεται με τα μολυσμένα σταγονίδια που παράγει ο βήχας και το φτάρνισμα.

Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις, οι ιοί της γρίπης δεν προκαλούν την ναυτία, τον έμετο και την διάρροια της επονομαζόμενης «γρίπης του στομάχου». Τα συμπτώματα αυτής της «γρίπης» οφείλονται σε άλλους μικροοργανισμούς, όπως ο ροταϊός και τα βακτήρια σαλμονέλα και Escherichia coli (κολοβακτηρίδιο).

Η πρώτη ένδειξη ότι έχετε γρίπη είναι η αιφνίδια έναρξη των συμπτωμάτων. Ο πυρετός, τα ρίγη, ο πονοκέφαλος και η έντονη κόπωση εμφανίζονται απότομα και σχεδόν ταυτοχρόνως. Ο πυρετός συχνά είναι υψηλός – πάνω από 38 βαθμούς Κελσίου – και συνήθως διαρκεί έως τρεις ημέρες. Είναι επίσης πολύ πιθανό να αισθάνεστε πόνους στους μυς, κυρίως της πλάτης, των χεριών και των ποδιών, καθώς και να αισθάνεστε εξαντλημένοι, με συνέπεια να μην μπορείτε να σηκωθείτε από το κρεβάτι. Η κούραση ενδέχεται να επιμείνει για αρκετό καιρό έπειτα από την ανάρρωση από τα αρχικά συμπτώματα.

Αν κατά τα άλλα είστε υγιείς, η γρίπη δεν θα σας ταλαιπωρήσει ιδιαιτέρως. Αν, όμως, είστε άνω των 65 ετών ή πάσχετε από υποκείμενες ασθένειες, η γρίπη μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές, όπως η πνευμονία.

Βήχας και πονόλαιμος

Ο βήχας και ο πονόλαιμος μπορεί να συνοδεύουν ή να ακολουθήσουν μια ιογενή λοίμωξη, όπως η γρίπη και το κρυολόγημα.

Οι ειδικοί εκτιμούν, ότι ένας στους τέσσερις ανθρώπους αναπτύσσει πονόλαιμο κάθε χρόνο, ενώ το 10% των ιατρικών επισκέψεων οφείλονται σε αυτόν. Ο πονόλαιμος αποτελεί συνήθως ένδειξη ότι το ανοσοποιητικό σύστημα δέχεται επίθεση από έναν ιό ή βακτήριο. Το 70% περίπου των κρουσμάτων πονόλαιμου οφείλονται σε ιογενείς λοιμώξεις.

Ο βήχας, από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι παραγωγικός ή ξηρός (μη παραγωγικός). Ο παραγωγικός βήχας είναι αυτός που συνοδεύεται από αποβολή φλεγμάτων, δηλαδή περιττών εκκριμάτων από τους πνεύμονες. Ο ξηρός βήχας είναι λιγότερο συχνός, και μπορεί να οφείλεται σε ευαισθησία της αναπνευστικής οδού.

Πηγή: onmed.gr